Rozdział 10

''-Jak po co? Chyba właściciele studia, muszą być na przesłuchaniach nowych uczniów.- zaczął się śmiać, w tym czasie z drzwi domu wyszedł wyraźnie zakłopotany Jasiek.''

Z perspektywy Jasia
Kurwa! Mam ojca geniusza! Czy on nigdy nie może się zamknąć?! Stałem w tych drzwiach jak debil, zupełnie nie wiedziałem co mam zrobić, co mam powiedzieć. W oczach Łucji widziałem zdezorientowanie, w sumie nie dziwie jej się. Miałem tyle czasu by jej o tym powiedzieć, ale oczywiście nie zrobiłem tego.
-Co tak stoisz? Wchodź do samochodu i jedziemy.-zwrócił się do mnie mój ojciec.- Ty Łucjo jak chcesz też możesz jechać z nami.- tym  razem powiedział do Łucji.
-Nie...Ja. Ja się przejdę.Do widzenia.- pożegnała się z moim ojcem, i zaczęła iść w stronę centrum. 
-Łucja!!! Zaczekaj!- zacząłem za nią biec. Chciałem jej wszystko wyjaśnić. Złapałem ją za nadgarstek i odwróciłem w swoją stronę. Patrzyłem w jej zabójczo piękne oczy. Cholera ale mi ich brakowało! 
-To nie tak jak myślisz- jej oczy delikatnie się zaszkliły
-Skąd wiedz o czym ja myślę? Nic nie wiesz!- była na mnie wściekła. Nawet jak pobiłem tego typka, nie była na mnie tak zła jak teraz.
-Myślisz , że nie powiedziałem ci o tym, bo tego nie chciałem. Prawda? 
-Więc jednak wiesz o czym myślę.- odwróciła się i znów zaczęła iść w kierunku centrum
-Łucja! To nie tak!- zatrzymała się i odwróciła. Widziałem łzę spływającą po jej policzku. Cholera jestem idiotą! 
-A jak!?
-Chciałem ci to powiedzieć! Ale...- Nie dokończyłem. W tym momencie przywaliła mi z liścia w twarz. Nic nie mówiąc znów się odwróciła i zaczęła iść. 
-Janek! Wsiadaj!- wrzeszczał na mnie ojciec z samochodu, którym do mnie podjechał. 
-Nie! Muszę wyjaśnić Łu...
-Nie interesuje mnie to! Później z nią pogadasz! A teraz wsiadaj do tego zasranego samochodu!- wyraźnie był wściekły. Już dawno powinniśmy wyjechać, żeby się nie spóźnić. Nie chcąc go bardziej denerwować, wsiadłem do auta, i pojechaliśmy pod studio. 

Z perspektywy Łucji
Czemu mi nie powiedział? Przecież jestem jego przyjaciółką. Chociaż po wydarzeniach ostatniego tygodnia chyba byłam jego przyjaciółką. Ale sam fakt. Myślałam że mi ufa. Ja mówiłam mu wszystko, a on? 
Może trochę za ostro go potraktowałam, może powinnam go wysłuchać, ale strasznie się na niego wkurzyłam. Miał przecież tyle czasu zęby mi o tym powiedzieć. Ale nie bo po co?
Długo myślałam o tej sytuacji. Na tyle długo by dość do studia. 
Miałam jeszcze sporo czasu przed przesłuchaniem. Nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić. Strasznie się stresowałam że wyjdzie coś nie tak, że pomylę słowa, lub tonację. Na przesłuchanie przyszło multum ludzi. Wszystkie ławki były zajęte a i tak bardzo wiele osób stało. Chyba nawet więcej niż siedziało. Miałam iść pozwiedzać szkołę, ale co jak mnie wywołają a mnie nie będzie? Pewnie by mnie wykreślili z listy kandydatów.Nie dziękuję, wole poczekać. 
-Hej, ty też na przesłuchania?- zagadała do mnie dosyć niska, brunetka z brązowymi oczami. 
-Jak widać.- uśmiechnęłam się do niej.
-Jestem Klara- podała mi rękę
-Łucja.- w myślach ciągle powtarzałam sobie tekst piosenki
Klara nawijała do mnie jak opętana, szczerze? Nawet nie wiedziałam co mówi. Nie za bardzo jej słuchałam. Nie to że nie chciałam, ale byłam zbyt zestresowana, teraz myślałam tylko o tym by dobrze wypaść na przesłuchaniu. 
-Co zaśpiewasz?- jezu! Czy ona nie może być przez chociaż chwilkę cicho?
-Blank Space-Taylor Swift. A ty?
-A ja? Ja to się nie mogłam zdecydować! Tyle tych piosenek, że zupełnie nie wiedziałam co wybrać. Ale w końcu padło na ,,Demons-Imagine Dragons''- taa... Ma dziewczyna gadane.
W końcu postanowiła się jednak uciszyć. Bardzo mi to odpowiadało, w końcu w spokoju mogłam się skoncentrować. 
Drzwi się otworzyły. Stanął w nich oczywiście Janek. Nagle wszystkie osoby które czekały na swoją kolej przeniosły wzrok na niego. A on co? Patrzył tylko na mnie.Niektórzy to zauważyli i też przenieśli na mnie wzrok. 
-Igor Sobczyk- powiedział Janek, a jeden z chłopaków siedzących na korytarzu wstał i poszedł za Jaśkiem do sali. 
Czekałam na swoją kolej ponad godzinę, a przesłuchali tylko z sześć osób. Z takim tempem to do jutra nie skończą. Drzwi ponownie się otworzyły, wyszła z nich jakaś dziewczyna z rudymi włosami, a za tuż za nią Jasiek. 
-Łucja Janiszewska.- po wypowiedzeniu tego nazwiska każdy zaczął się rozglądać po pomieszczeniu. Niepewnie wstałam, a oczy każdego znów skierowały się na mnie. Matko co za obciach! Szłam powoli, w stronę Jasia. Strasznie stresowałam się tym że teraz moja kolej. A może bardziej tym że on też tam będzie?
______________________________________
Oto kolejny rozdział! ;D Mam nadzieję że wam się spodoba. 
zapraszam na aska. ;)